Beschrijving:
‘Net zoals de vier voorbije adventszondagen kunnen we ook vanavond even blijven stilstaan bij de betekenis van wachten, van ver-wachten.’ Wie, zoals ik, regelmatig naar de mis is gegaan, heeft vaak moeten horen hoe woorden worden opgebroken om de veronderstelde betekenisdragende delen ervan voluit te laten door-zin-deren. Het zingevende discours van priesters, en ruimer van menig pastoraal medewerker, welzijnszorger en godsdienstleerkracht, vormt een heel apart idioom, in de betekenis van ‘taaleigen’. Het meest eigen aan dat taalgebruik is ongetwijfeld het alomtegenwoordige koppelteken, een ware must. Laten we dit fenomeen ont-moeten.